مقدمه ای بر بخش اورژانس (Emergency department, ED)

اورژانس یا فوریت‌ ها به محلی گفته می‌شود که خدمات پزشکی اورژانسی به بیماران ارائه می‌شود. اورژانس‌ها معمولاً به عنوان یک بخش از بیمارستان محسوب می‌شوند ولی معمولاً به جهت دسترسی بهتر و سریعتر بیماران در محلی جدا از ساختمان اصلی بیمارستان قرار می‌گیرند. همچنین اورژانس‌ ها می‌توانند بسته به نیاز و امکانات در داخل یک درمانگاه نیز ساخته شوند. از مهم‌ترین قسمت‌ های اورژانس اتاق احیا به همراه تمام امکانات لازم آن است. حدود ۴ دهه از تعریف طب اورژانس به عنوان یکی از تخصص‌های پزشکی می‌گذرد و امروزه به عنوان یکی از رشته‌های شاخص و تعریف شده در برنامه‌های دستیاری پزشکی ارائه می‌شود. معمولاً اورژانس‌ها شامل تریاژ، اتاق غربالگری، بخش تحت ‌نظر و بخش اصلی اورژانس هستند.

بسته به شرایط و امکانات اورژانس‌ها می‌توانند شامل بخش مراقبت ‌های ویژه و اتاق ‌های عمل سرپایی و عمومی نیز باشند. خدمات درمانی قابل ارائه در اورژانس‌ها اعم از آموزشی یا غیر آموزشی (درمانی) با توجه به رسالت و جایگاه بیمارستان در شبکه ی درمانی کشور، برنامه ی درمانی بیمارستان، بخش ‌های پشتیبان اورژانس و… متفاوت خواهد بود. در این راستا اورژانس پیش ‌بینی شده برای تمام بیمارستان ها بر اساس نوع، سطح و حجم خدماتی که ارائه می دهند به سه گروه زیر تقسیم می‌شوند:

  1. اورژانس‌ های عمومی
  2. اورژانس‌های تروما
  3. اورژانس‌های تخصصی

ارتباط اورژانس‌ با بخش های دیگر شامل موارد زیر است:

  • بخش اعمال جراحی عمومی
  • بخش‌ جراحی محدود
  • بخش کاتتریزاسیون قلب
  • بخش جراحی قلب باز
  • بخش‌ زایمان
  • بخش مراقبت ‌های ویژه
  • بخش مراقبت ‌های ویژه ی قلب
  • بخش‌ مراقبت ‌های ویژه ی کودکان
  • بخش مراقبت ‌های ویژه ی نوزادان و بخش مراقبت‌ های متوسط نوزادان
  • بخش‌ مراقبت‌ های متوسط و بخش مراقبت ‌های متوسط قلب
  • بخش دیالیز
  • انواع بخش‌های بستری
  • سایر بیمارستان‌ ها و مراکز درمانی
اورژانس

کارمندان بخش اورژانس نیز شامل افراد زیر هستند:

  • متخصصان طب اورژانس به عنوان رئیس و مسئول اصلی‌ اورژانس
  • پزشکان عمومی
  • پرستاران
  • بهیاران
  • امدادگران
  • منشی ‌ها
  • کارشناسان آزمایشگاه
  • کارشناسان رادیولوژی
  • نیروی خدمات

مراقبت های پرستاری اورژانس در شامل موارد زیر است:

  • آسیب های ناشی از عوامل محیطی و گرمازدگی، سرمازدگی، برق گرفتگی و غرق شدگی
  • مسمومیت ها
  • گزیدگی ها
  • ورود اجسام خارجی به چشم،گوش، حلق و بینی
  • شکستگی ها
  • صدمات نخاعی و ضربات وارده به سر
  • انواع شوک

روش های مداخله و برقراری تعامل با بیمار در وضعیت اورژانسی عبارتند از:

  • ارتباط غیر کلامی: تماس چشمی حالت چهره و لمس
  • ارتباط کلامی
  • گرفتن کمک و حمایت از خانواده ی فرد

مقالات مرتبط با این موضوع:

بخش اورژانس

وظایف پرستار بخش اورژانس

  • ایجاد اطمینان و محیط امن برای بیمار
  • عدم استفاده از جملات منفی
  • احترام به بیمار
  • برقراری ارتباط و توضیح موقعیت برای بیمار و خانواده او
  • معرفی خود به بیمار در اولین برخورد
  • انتقال حس اعتماد از طریق مهارتهای کلامی و غیر کلامی
  • وجود آرامش و اعتماد به نفس در پرستار
  • صادق  مودب
  • اجازه بروز احساسات به بیمار و خانواده بیمار
  • اقدامات لازم را برای ایجاد آرامش در بیمار انجام شود
  • ظاهر بیمار را آراسته کرده و آثار خون و ترشحات را پاک کند
  • در صورت وقوع مرگ برخوردی مناسب را با خانواده بیمار داشته باشد

خصوصیات پرستار اورژانس

  • قادر به کار مفید در شرایط پر فشار باشد
  • قادر به بررسی در ارتباط با مراقبت از بیمار باشد
  • دارای پایه علمی قوی در انجام اعمال مختلف باشد
  • قادر به گرفتن تصمیمات سریع و بیان آن باشد
  • به سیاست ها و اصول بخش آشنا باشد
  • دارای تعهد حرفه ای بالایی باشد
  • قادر به برقراری ارتباط صحیح باشد
  • قادربه حمایت روانی از دیگران باشد
  • قادر به تفکر و پیش بینی باشد
  • قادر به کنترل افراد دیگر باشد
  • در محل یک معلم باشد
  • قادر به کنترل نظم در بخش باشد
  • مهارت کافی در ارائه ی مداخلات در شرایط بحرانی را داشته باشد
  • دانش کافی در رابطه با سیستم مراقبت های قبل از بیمارستان را داشته باشد
  • قادر به جلو گیری از برخورد و بروز رفتارهای خشمگین باشد
  • قادر به تشخیص تریاژ ازطریق تلفن باشد
  • از نظر تحصیلی دارای درجه ی لیسانس یا بالاتر باشد
  • دوره مراقبت های ویژه قلب وICU  راگذرانده باشد
  • سابقه کار در تمام شیفت های کاری را داشته باشد
مروری بر بخش اورژانس