پرستار و پیشگیری ثانویه در مدرسه

از آنجا که پیشگیری ثانویه شامل مراقبت از کودکان در زمان نیاز به مراقبت های بهداشتی است، بزرگترین مسئولیت برای پرستار مدرسه است و شامل مراقبت از دانش آموزان بیمار یا مجروح و کارکنان مدرسه می شود. همچنین شامل غربالگری و ارزیابی کودکان و ارجاع به آژانس ها یا ارائه دهندگان خدمات بهداشتی است. پرستار مدرسه از فرایند پرستاری در حین فعالیتهای پیشگیری ثانویه استفاده می کند. هنگامی که یک کودک بیمار یا مجروح به دفتر بهداشت مدرسه مراجعه می کند، پرستار باید فوراً کودک را از نظر میزان بیماری یا آسیب ارزیابی کند.

کودکان برای نیازهای مختلف به دنبال پرستار مدرسه هستند از جمله برای مشکلاتی مانند:

  • سردرد
  • دل درد
  • اسهال
  • نگرانی از جدایی از والدین
  • بریدگی، کبودی یا سایر آسیب ها

علاوه بر این، ممکن است کودکان در مدرسه به دنبال اطمینان خاطر و اعتماد به پرستار باشند. حتی ممکن است که به صورت پنهانی به دفتر پرستار مدرسه بیایند تا از آزار و اذیت دیگر بچه ها در امان باشند.

پرستار پس از جمع آوری داده‌‌های ارزیابی، مسیر عمل را تعیین می کند. و مراحل اجرا و ارزیابی را دنبال می کند. این امر برای مراقبت های بهداشتی مستقیم کودکان و همچنین غربالگری کودکان برای سایر مشکلات سلامتی انجام می­شود. اگر داده‌های ارزیابی نشان دهد که کودک دارای مشکل بهداشتی است، پرستار مدرسه روند مراقبت های پرستاری را برای مراقبت بیشتر از آن کودک در پیش می­گیرد.

پرستار پیشگیری ثانویه در مدرسه ها

مراقبت های پرستاری در مواقع ضروری در مدرسه

رویدادهایی که در مدارس یا نزدیک به مدارس رخ می دهد ممکن است برای کودکان، معلمان و کارکنان بحران ایجاد کند. پرستار مدرسه باید دارای یک طرح اضطراری برای کمک به برخی از دانش آموزان باشد.

برنامه ریزی برای شرایط اضطراری در هنگام وقوع حوادث در مدارس شامل آمادگی در برابر بلایای طبیعی (مانند آتش سوزی یا آب و هوای شدید)، بلایای ناشی از دست بشر (مانند تیراندازی در مدرسه یا فرو ریختن ساختمان) و همچنین شرایط اضطراری وضعیت سلامتی (مانند حمله آسم یا تشنج) است. موارد زیر توصیه هایی در مورد نقش پرستار مدرسه در هر مرحله از برنامه ریزی برای مقابله با بلایا است:

  • پیشگیری/کاهش: یک ارزیابی مداوم برای شناسایی خطرات انجام دهید
  • آمادگی: کمک به گروه های برنامه ریزی، ایجاد برنامه های واکنش اضطراری، ارائه ی آموزش به کارمندان مدرسه
  • پاسخ: انجام تریاژ، هماهنگی تیم کمک های اولیه، ارائه ی مراقبت مستقیم از قربانیان، به عنوان مشاور برای کمک به همه در کنار آمدن با جنبه های احساسی این رویداد جدی.
  • بازیابی: ارائه ی پشتیبانی مستقیم به عنوان رابط بین منابع جامعه و افراد نیازمند. مدرسه ممکن است به یک پناهگاه اضطراری برای کل جامعه تبدیل شود.

برای اطمینان از ایمنی مدرسه و پیگیری آثار بحران بر اعضای مدرسه به یک برنامه ی مقابله با بحران شامل یک سیاست اداری کلی برای همه مدارس منطقه و به صورت جداگانه برای هر یک نیاز است. این طرح شامل اسامی افراد تیم بحران است: سرپرست ناحیه ی آموزش و پرورش، پرستار مدرسه، مشاور راهنمایی، روانشناس مدرسه یا مددکار اجتماعی، معلمان، پلیس یا مسئول برقرار امنیت در مدرسه، روحانیون جامعه و والدین. می­توان برنامه هایی را به دست آوردن و به اشتراک گذاری اطلاعات اتخاذ نمود.

پرستار می تواند به تیم بحران کمک کرده تا فهرستی را برای نقش هر فرد در شرایط بحرانی تهیه نمایند.

سپس در پایان بحران، تیم بحران می خواهد برای مشاوره با تمام افرادی که در بحران کمک کرده اند، از جمله معلمان، پرسنل اورژانس و والدین، ​​یک جلسه تشکیل دهد.

همچنین بچه ها می توانند بعد از تمام شدن بحران در مورد آن صحبت کنند. برنامه ی بحران باید هر سال مورد بازبینی قرار گیرد تا ببینند چه بخشهایی از برنامه نیاز به به روز رسانی دارد. تمرینات نیز برای اجرای برنامه انجام می شود تا میزان صحت انجام آن­ها را بینند و نحوه ی کارایی آن را برسی کنند.

برنامه های اضطراری شخصی برای همه ی دانش آموزانی که ممکن است دارای مشکل سلامتی باشند. و منجر به ایجاد وضعیت اضطراری برای آن­ها در مدرسه شود، طراحی شده است. این برنامه می تواند برای کودک مبتلا به آلرژی غذایی (به عنوان مثال آلرژی به بادام زمینی)، کسی که حساسیت به نیش حشرات دارد که می تواند منجر به شوک آنافیلاکتیک شود. و کسانی که بیماری های مزمن مانند آسم، دیابت یا هموفیلی دارند، مورد استفاده قرار گیرد. برنامه فوریت های فردی باید شامل سابقه ی پزشکی دانش آموز، لیست داروهای مصرفی، محل داروهای اضطراری و لیستی از پرسنل آموزش دیده برای مدیریت داروهای اضطراری باشد. مهم است که پرستار مدرسه با پرسنل مدرسه در مورد دانش آموزانی که به داروهای اورژانسی احتیاج دارند ارتباط برقرار کند تا از دسترسی سریع به داروهای اورژانسی در هر زمان اطمینان حاصل شود.

جهت مطالعه بیشتر پیرامون این موضوع، به مقالات مراجعه نمایید.

پرستار مدرسه
ممکن است پرستار همیشه در مدرسه نباشد و کارهای اورژانس ممکن است توسط معلم، مدیر، منشی، سرپرست یا مربی انجام شود.

این مسئله به ویژه در مورد پرستاران مدرسه در مناطق روستایی قابل اجرا است. زیرا ممکن است مدارس متعددی وجود داشته باشد که این مدارس از هم دور باشند. و برخی اوقات پرستار در مدارس حضور نداشته باشد و در نتیجه یکی دیگر از کارکنان مدرسه به جای پرستار مسئول انجام اقدامات اورژانسی خواهند شد.

بنابراین تمام مراحل اضطراری نوشته شده‌ و به راحتی برای هر کسی در مدرسه قابل دسترسی است. یک گزارش راجع به آسیب یا بیماری­ها همراه با شرح مراحل اضطراری در قالب یک دفترچه ی راهنمای اضطراری که توسط پرستار مدرسه نوشته شده‌. نیز در اختیار پرسنل قرار می گیرد تا پرونده ی دقیقی از آنچه اتفاق افتاده وجود داشته باشد. همراه با این فرم، روشهای اطلاع رسانی به والدین یا سرپرستان قانونی در شرایط اضطراری نیز بیان شده و شامل مواردی است که برای کودک انجام شده. و اینکه در صورت نیاز به انتقال به بیمارستان یا سازمان پزشکی دیگر، کودک به کجا اعزام شود.

از آنجا که پرستار مدرسه ممکن است مجبور به ارائه مراقبت از کودک یا بزرگسال در هنگام وقوع ایست تنفسی یا قلبی باشد. باید دارای گواهینامه موقت در احیای قلبی ریوی (CPR) و استفاده از دفیبریلاتور خارجی خودکار (AED) باشد. پرستاران مدرسه در همه پنجاه ایالت کشور آمریکا قوانینی را تصویب کرده اند که بر اساس آن مکان های تجمع عمومی دارای AED هستند که اجرای برخی از آنها در مدارس الزامی است. یادگیری سایر آموزشها در مورد شرایط اضطراری پرستاری نیز می تواند برای پرستار مدرسه مفید باشد. از جمله صدور گواهینامه پشتیبانی از زندگی پیشرفته کودکان (PALS) یا پرستاری از اطفال در اورژانس (ENPC).

برای مشاهده متن کامل به نرم افزار آموزش جامع پرستاری مرهم مراجعه نمایید.