سرطان خون لنفوسیتی حاد

سرطان خون حاد لنفوسیتی (ALL) از تکثیر کنترل نشده سلولهای نابالغ (لنفوبلاست) از سلول بنیادی لنفوئید ناشی می شود. این بیماری بیشتر در کودکان خردسال دیده می شود. پسران بیشتر از دختران مبتلا می شوند و اوج بروز در ۴ سالگی است. بعد از ۱۵ سالگی همه موارد غیر معمول است. درمان این سرطان خون در کودکان تا حدی بهبود پیدا کرده است. و حدود ۸۰ درصد کودکان حداقل ۵ سال زنده می مانند.

تظاهرات بالینی

  • لنفوسیت های نارس در مغز تکثیر می یابند و از رشد سلول های طبیعی میلوئید جلوگیری می کنند.
  • خون ریزی طبیعی مهار می شود و در نتیجه تعداد لکوسیت ها، گلبول های قرمز و پلاکت ها کاهش می یابد.
  • تعداد لکوسیت ها کم یا زیاد است اما همیشه شامل سلول های ایما است.
  • تظاهرات نفوذ سلول لوسمیک به اندام های دیگر با ALL بیشتر از سایر اشکال سرطان خون است و شامل درد ناشی از بزرگ شدن کبد یا طحال و درد استخوان است.
  • سیستم عصبی مرکزی اغلب محلی برای سلولهای لوسمیک است. بنابراین بیماران ممکن است به دلیل درگیری مننژ، سردرد و استفراغ نشان دهند. سایر سایت های خارج از رحم شامل بیضه ها و پستانها است.
سرطان

درمان

  • از آنجا که ALL بطور مکرر به سیستم عصبی مرکزی حمله می کند، تابش اشعه جهت پیشگیری بر جمجمه یا شیمی درمانی داخل ناحیه ای (به عنوان مثال متوترکسات) یا هر دو نیز یک قسمت اصلی از برنامه درمانی است.
  • کورتیکواستروئیدها و آلکالوئیدهای وینکا بخشی جدایی ناپذیر از درمان القایی اولیه هستند. به طور معمول یک آنتراسایکلین گاهی اوقات همراه با آسپاراژیناز (Elspar) وجود دارد.
  • به محض بهبودی بیمار، درمان تثبیتی دنبال می شود. ممکن است در بزرگسالان مبتلا به ALL، از پیوند آلوژنیک برای درمان تشدید استفاده شود. برای کسانی که پیوند انتخابی نیست (یا مختص عود بیماری است) با دوزهای کمتری از داروها تا ۳ سال مرحله نگهداری طولانی مدت ایجاد می شود.

می توانید جهت مطالعه بیشتر درباره موضاعات مرتبط با این مقاله، مطالب زیر را مطالعه نمایید.

سرطان خون لنفوسیتی مزمن

سرطان خون لنفوسیتیک مزمن (CLL) یک سرطان شایع در بزرگسالی بالاتر است. متوسط ​​سن در تشخیص ۷۲ سال است. این سرطان از یک کلون بدخیم از لنفوسیتهای B مشتق شده است. در ابتدا این فرضیه مطرح شد که این سلولها می توانند از آپوپتوز (مرگ سلول برنامه ریزی شده) فرار کنند. با این حال این فرضیه اکنون زیر سوال رفته است. بیشتر سلولهای سرطان خون در CLL کاملاً بالغ هستند و در مقایسه با فرم حاد تمایل دارد یک اختلال خفیف باشد. این بیماری در سه یا چهار مرحله طبقه بندی می شود (دو سیستم طبقه بندی در حال استفاده است). در مرحله اولیه، تعداد لنفوسیت های افزایش یافته مشاهده می شود. می تواند بیش از ۱۰۰۰۰۰  mm3 باشد. این بیماری را معمولاً در حین معاینه فیزیکی یا درمان بیماری دیگری تشخیص می دهند.

تظاهرات بالینی

  • بسیاری از موارد بدون علامت هستند.
  • لنفوسیتوز همیشه وجود دارد.
  • تعداد گلبول های قرمز و پلاکت ممکن است طبیعی باشد یا کاهش یابد.
  • لنفادنوپاتی (بزرگ شدن غدد لنفاوی) که گاهی اوقات شدید و دردناک است و ممکن است اسپلنومگالی مشاهده شود.
  • بیماران مبتلا به CLL می توانند “علائم B” ایجاد کنند: تب، عرق (به ویژه شب) و کاهش وزن ناخواسته. عفونت ها شایع هستند.
  • آنرژی (کاهش یا عدم وجود واکنش به آزمایشات حساسیت پوستی) نقص در ایمنی سلول را نشان می دهد.
  • در مراحل بعدی، ممکن است کم خونی و ترومبوسیتوپنی ایجاد شود.
سرطان خون

درمان

  • تغییر عمده پارادایم در درمان CLL رخ داده است. برای سالها به نظر می رسید هیچ مزیتی برای بقا در درمان CLL در مراحل اولیه وجود ندارد. با این حال با ظهور ابزارهای حساس تر برای ارزیابی پاسخ درمانی، نشان داده شده است که دستیابی به بهبودی کامل و ریشه کن کردن حتی بیماری باقیمانده حداقل باعث بهبود بقا می شود.
  • عوامل شیمی درمانی فلودارابین (فلودارا) و سیکلوفوس-فامید (سیتوکسان) اغلب در ترکیب با آنتی بادی مونوکلونال ریتوکسیماب (ریتوکسان) تجویز می شوند.
  • آنتی بادی مونوکلونال اغلب در ترکیب با سایر عوامل شیمی درمانی استفاده می شود، زمانی که بیماری به فلودارابین جواب نمی دهد، یا دارای مارکرهای پیش آگهی بسیار ضعیفی است یا لازم است پس از درمان اولیه بیماری باقیمانده ریشه کن شود.
  • استفاده پیشگیرانه از عوامل ضد ویروسی و آنتی بیوتیک ها (به عنوان مثال تری متوپریم / سولفامتوکسازول [باکتریم ، سپترا]) برای بیمارانی که آلمتوزوماب دریافت می کنند (در معرض خطر قابل توجهی برای عفونت).
  • ایمونوگلوبولین IV ممکن است از عفونت های مکرر باکتریایی در بیماران انتخابی جلوگیری کند.

مدیریت پرستاری

برای اطلاعات بیشتر به مدیریت پرستاری بخش سرطان خون، در نرم افزار آموزش جامع پرستاری مرهم مراجعه کنید.