معرفی طیف وسیعی از مراکز روان درمانی (قسمت دوم)

FTaheri
آذر ۱۰, ۱۴۰۰
بدون دیدگاه
703 مشاهده

ادامه مقاله معرفی طیف وسیعی از مراکز روان درمانی (قسمت اول)

برنامه های بستری در بیمارستان روان

برنامه های بستری در بیمارستان (PHP)[۱] برای کمک به مراجعین در انتقال تدریجی بیماران بستری شده به زندگی مستقل و جلوگیری از پذیرش مجدد بیماران، طراحی شده است. در برنامه های درمانی روز، مراجعین شبانه به خانه بر می گردند. برنامه های شب برعکس هستند. خدماتی که PHP های مختلف ارائه می دهند متفاوت است اما بیشتر برنامه ها شامل گروه هایی برای ایجاد مهارت های ارتباطی و اجتماعی، حل مشکلات، نظارت بر داروها و یادگیری استراتژی ها و مهارت های مقابله ای برای زندگی روزمره است. جلسات فردی در برخی از PHP ها همانند کمک و درمان های شغلی و تفریحی نیز در دسترس است.

مراجعین در PHP ممکن است پس از بستری در بیمارستان این برنامه را به اتمام برسانند که معمولاً برای پاسخگویی به مواردی غیر از تثبیت علائم و اثر بخشی دارو و بسیار کوتاه مدت است. سایر مراجعین ممکن است به منظور درمان مشکلات شان، قبل از شروع واقعی به PHP مراجعه کنند. بنابراین از یک هزینه طولانی و ناخواسته در بیمارستان جلوگیری می کنند. روند درمان برخی دیگر از افراد نیز ممکن است از یک PHP، به درمان سرپایی طولانی مدت تبدیل شود.

اهداف PHP

تثبیت علائم روانپزشکی

نظارت بر اثربخشی دارو

ایجاد ثبات در محیط زندگی

بهبود فعالیت های زندگی روزمره

یادگیری زمان بندی

پرورش مهارت های اجتماعی

دستیابی به کار معنادار ، اشتغال با حقوق یا موقعیت داوطلبانه

پیگیری هرگونه نگرانی در مورد سلامتی

می توانید جهت مطالعه بیشتر درباره موضاعات مرتبط با این مقاله، مطالب زیر را مطالعه نمایید.

مراکز مسکونی

افراد مبتلا به بیماری روانی ممکن است در محیط های درمانی مسکونی، در جامعه زندگی کنند که با توجه به ساختار، سطح نظارت و خدمات ارائه شده با یکدیگر متفاوت هستند. برخی از این مسکن ها به عنوان مسکن انتقالی طراحی شده اند تا ساکنان با سرعت بیشتری به زندگی مستقل برسند. سایر برنامه های مسکونی تا زمانی که نیاز باشد و حتی گاهی سال ها به بیمار خدمات ارائه می دهند. خانه های مخصوص مراقبت اغلب هر روز یک اتاق، سرویس بهداشتی، لباسشویی و یک وعده غذایی معمول ارائه می دهند. در خانه های نگهداری بزرگسالان یک فضای خانوادگی ایجاد شده، شامل یک الی سه نفر بیمار هستند که چند وعده غذایی را دریافت نموده و در فعالیت های اجتماعی همراه با خانواده شرکت می کنند.

خانه های موقتی معمولاً به عنوان مکان هایی موقت عمل کرده و از بیمار به منظور فراهم نمودن استقلال پشتیبانی می کنند. خانه های گروهی نیز شش تا ۱۰ نفر از ساکنان را در خود جای داده، به نوبت غذا را پخته و کارهای خانه را زیر نظر یک یا دو نفر از کارمندان تقسیم می کنند. برنامه های زندگی مستقل اغلب در مجتمع های آپارتمانی یعنی جایی که مراجعین آپارتمان مشترک دارند اجرا می شود. کارکنان نیز برای مداخله در بحران، حمل و نقل، کمک به کارهای روزمره زندگی و گاهی نظارت بر مواد مخدر در دسترس هستند. علاوه بر کارکنانی که در دسترس هستند، خدمات ویژه دیگری نیز در اختیار مراجعین قرار گرفته. و آن ها را از سایر برنامه ها (به عنوان مثال توانبخشی حرفه ای، مراقبت های پزشکی، دندانپزشکی، روانپزشکی و برنامه ها یا خدمات توانبخشی روانی اجتماعی) مطلع می کنند.

محیط زندگی بیمار بر میزان عملکرد، میزان بازسازی نهاد وی و مدت زمان ماندن در جامعه تأثیر می گذارد.

در حقیقت، محیط زندگی اغلب پیش بینی کننده ی موفقیت بیمار است و نه خصوصیات بیماری وی. بیمار با قرار گرفتن در محیط زندگی نامناسب، اغلب جامعه را ترک می کند. و یا مجدداً به بیمارستان منتقل می شود. یافتن شرایط زندگی با کیفیت مناسب برای مراجعین، کار دشواری است. یکی از مشکلات اسکان افراد مبتلا به بیماری روانی این است که با افزایش استقلال ممکن است مجبور شوند بارها و بارها از یک مکان به دیگری منتقل شوند. این جابجایی مداوم نیاز به تطابق مجدد با محیط های جدید دارد و همین مساله حفظ موفقیت در استقلال برای مراجعین را دشوار می کند.

انواع مراکز مسکونی

خانه های گروهی

آپارتمان تحت نظارت

خانه های مراقبت و مراقبت

کمک به زندگی

پرستاری از بزرگسالان

اسکان / بحران مسکن

توانبخشی و بازیابی روانپزشکی

توانبخشی روانپزشکی، که گاهی اوقات توانبخشی روانی اجتماعی نیز نامیده می شود، به خدماتی گفته می شود که برای تسهیل روند بهبودی بیماران مبتلا به بیماری روانی طراحی شده اند. بهبودی فراتر از کنترل علائم و مدیریت دارو بوده و شامل رشد شخصی، حضور مجدد در جامعه، توانمند سازی، افزایش استقلال و بهتر شدن کیفیت زندگی به عنوان آغاز روند بهبود است اما در این مرحله متوقف نمی شود. و در حقیقت به وجود آمدن اهداف و انتظاراتی در سطح بالاتر، مراحل بعدی بهبودی را مشخص می کنند.

یکی از چالش های حرکت به سمت مدل بهبودی مراقبت، ایجاد و مدیریت تغییر مورد نیاز برای کارکنان فردی و در کل سازمان است. سازمان باید متعهد به بهبود کیفیت مداوم، فراهم کردن منابع لازم و پشتیبانی فناورانه باشد و به تفکر خلاق پاداش دهد. برنامه ها و خدمات پشتیبانی جامعه، توانبخشی روانپزشکی را به درجات مختلفی فراهم می کنند که اغلب به منابع و بودجه در دسترس آن ها بستگی دارد. برخی از برنامه ها اساساً بر کاهش بستری مجدد در بیمارستان از طریق کنترل علائم و مدیریت دارو تمرکز دارند در حالی که برخی دیگر شامل خدمات اجتماعی و تفریحی هستند. توانبخشی روانپزشکی با ارائه ی خدمات پشتیبانی به جامعه، برای کاهش میزان بستری مجدد در بیمارستان و افزایش ادغام بیمار در جامعه، نتایج درمانی بیمار را بهبود بخشیده است.

یکی دیگر از جنبه های توانبخشی و بهبودی روانپزشکی، مشارکت مشاوران یا بیماران همسان است.

برنامه هایی که از همسانان استفاده کرده اند رضایت عملکرد بیمار را از برنامه درمانی، اعتماد به نفس و امید به بهبود را به همراه داشته اند. افراد مبتلا به بیماری روانی شدید، در مواجه با همسانان دریافتند که این امر باعث حمایت بیماران مشابه، به حداقل رساندن انزوای اجتماعی، ایجاد امید، تقسیم راهبردهای روزمره برای مقابله با بیماری، ارتباط آنها با همسانان جهت دریافت تجارب استفاده از دارو و جستجوی مراقبت های بهداشت روان می شود. مشاوران همسان می توانند بخشی از خدمات از جمله آموزش در مورد بیماری، بهبود ، دارو و خدمات را ارائه دهند.