توضیحاتی پیرامون مهارت های ارتباطی عامیانه

FTaheri
آبان ۴, ۱۴۰۰
بدون دیدگاه
600 مشاهده

مهارت های ارتباطی عامیانه:

استفاده از پیام های واضح

پرستار هنگام صحبت و ارتباط با بیمار باید از کلماتی استفاده کند که تا حد امکان واضح باشد تا بیمار بتواند پیام را درک کند. افراد مضطرب مهارت های پردازش شناختی خود را از دست می دهند و هرچه اضطراب بیشتر باشد، توانایی پردازش مفاهیم نیز کاهش می یابد. بنابراین استفاده از پیام های مشخص برای تبادل اطلاعات دقیق مهم هستند.

در یک پیام مشخص، کلمات صریح و روشن هستند و نیازی به تفسیر ندارند. گوینده از اسامی به جای ضمایر استفاده می کند (به عنوان مثال «کدام یک از علائم سلامتی باعث شد امروز به بیمارستان بیایید؟» یا «آخرین باری که داروهای ضد افسردگی خود را مصرف کرده اید چه زمانی بوده است»).

سؤالات نیز باید ملموس، واضح، مستقیم و قابل فهم باشند تا پاسخ های دقیق تری را به دست آورند و از نیاز به بازگشت و بیان مجدد سؤالات نامشخص که جریان تعامل درمانی را قطع می کند جلوگیری شود.

در مقابل، پیام های انتزاعی الگوهای نامشخصی از کلمات را دارند که غالباً حاوی شکل های گفتاری مختلفی بوده و فهم آن ها دشوار است (به عنوان مثال پرستاری که می خواهد بداند چرا بیمار در این واحد پذیرفته شده است می پرسد «چگونه به اینجا رسیدید؟» که این یک پیام انتزاعی است زیرا اصطلاحات چگونه و اینجا مبهم هستند). بیمار مضطرب ممکن است از مکان خود آگاهی نداشته باشد. مراجعین مضطرب با موانع زبانی و درک صحیح کلمات روبه رو هستند، از نظر شناختی دچار اختلال می شوند یا از برخی اختلالات روانی رنج می برند، اغلب در سطح درک متفاوتی عمل می کنند و در پاسخ به سؤالات انتزاعی مشکل دارند. پرستار باید مطمئن باشد که گفته ها و سؤالات روشن و مشخص است. موارد زیر نمونه هایی از پیام های انتزاعی و واضح هستند:

انتزاعی (نامشخص): «وسایل را از او بگیرید».

واضح: «او امروز ساعت ۵ عصر در خانه خواهد بود و شما می توانید در آن ساعت لباس های خود را تحویل بگیرید».

استفاده از تکنیک های ارتباط درمانی

پرستار می تواند از بسیاری از تکنیک های ارتباطی درمانی برای تعامل با بیمار استفاده کند. انتخاب روش به هدف تعامل و توانایی بیمار در برقراری ارتباط کلامی بستگی دارد. به طور کلی، بهتر است که پرستار تکنیک هایی را انتخاب کند که تعامل را تسهیل کرده و ارتباط بین بیمار و پرستار را افزایش می دهد.

برخی از تکنیک های ارتباط درمانی:

تکنیک ارتباط درمانی	مثال ها	بنیاد و پایه
پذیرش- نشانگر پذیرش	“آره.” “من آنچه را که گفتی دنبال می کنم.” سر تکان دادن	پاسخ پذیرنده نشان می دهد پرستار لب کلام و دنبال کرده است. این امر توافق را نشان نمی دهد اما غیرقضاوتی است. حالت صورت، لحن صدا و موارد دیگر نیز باید مقبولیت را بیان کنند در غیر این صورت کلمات معنی خود را از دست می دهند.
روزنه های گسترده- اجازه دادن به فرد برای گرفتن ابتکار عمل در معرفی موضوع	“آیا دوست داری در مورد چیزی صحبت کنی؟” “دوست دارید از کجا شروع کنید؟”	روزنه های گسترده این صریح را نشان می دهد که فرد در تعامل پیشرو است. برای مشتری که در صحبت کردن مردد است، گشایش های گسترده ممکن است او را تحریک کند تا ابتکار عمل را بدست آورد.
اعتبار سنجی- جستجو برای درک متقابل برای توافق در معنای کلمات دلگرم کننده	“به من بگویید که آیا درک من از آن با نظر شما موافق است.” ” از این کلمه برای انتقال مفهوم … استفاده می کنی؟”	برای معنادار بودن ارتباط کلامی ضروری است که کلمات مورد استفاده برای هر دو یا همه شرکت کنندگان معنی یکسانی داشته باشند. گاهی اوقات کلمات، عبارات یا اصطلاحات عامیانه برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارند و می توان به راحتی آنها را اشتباه درک کرد.

می توانید جهت مطالعه بیشتر درباره موضاعات مرتبط با این مقاله، مطالب زیر را مطالعه نمایید.

تکنیک ارتباط درمانی	مثال ها	بنیاد و پایه
مقایسه- درخواست این است که شباهت ها و تفاوت ها ذکر شود	“آیا چیزی شبیه … بود؟” “آیا شما تا به حال مشابه این تجربیات داشته اید؟”	مقایسه ایده ها، تجربیات یا روابط، موضوعات تکراری بسیاری را به همراه دارد. بیمار از انجام این مقایسه ها سود می برد زیرا ممکن است استراتژی های مقابله ای گذشته را به یاد بیاورد که مؤثر بوده اند یا به یاد می آورد که از وضعیت مشابهی جان سالم به در برده است.
تشویق کننده ادراکات- از فرد بخواهید آنچه را که درک می کند به زبان بیاورد	“وقتی احساس اضطراب می کنی به من بگو.” “چه اتفاقی می افتد؟” “به نظر می رسد صدا چه می گوید؟”	برای درک فرد، پرستار باید همه چیز را از دیدگاه او ببیند. تشویق فرد برای توصیف کامل ایده ها ممکن است تنشی را که احساس می کند از بین ببرد و احتمالاً در مورد ایده هایی که مضر یا ترسناک هستند اقدامی انجام ندهد.
تشویق بیان- از فرد بخواهید که کیفیت تجربیات خود را ارزیابی کند	“چه احساسی نسبت به … دارید؟”	پرستار از فرد می خواهد با توجه به ارزشهای خودش، افراد و رویدادها را در نظر بگیرد. انجام این کار فرد را تشویق می کند تا ارزیابی خود را انجام دهد تا اینکه نظر دیگران را بپذیرد.
کاوش کردن- بیشتر درگیر شدن در یک موضوع یا ایده	“بیشتر راجع بهش به من بگو.” ” آن را کامل تر توصیف کنید”	وقتی افراد به صورت سطحی با موضوعات برخورد می کنند، کاوش می تواند به آنها کمک کند تا موضوع را به طور کامل تری بررسی کنند. در صورت بررسی عمیق، هر مسئله یا نگرانی را بهتر می توان درک کرد. اگر فرد ابراز تمایل به کشف موضوعی نکرد، پرستار باید به خواسته های او احترام بگذارد.