کاربرد شعر درمانی عنوان مقاله می باشد. در این فرصت به موارد استفاده از اشعار و ویژگیهای خوب یک شعر که قابلیت استفاده در شعر درمانی را داشته باشد، می پردازیم.

این مقاله در ادامه ی مقالات سایت در حوزه ی مباحث آموزش پرستاری و شعر درمانی خدمتتان ارائه می گردد.

برخی از پزشکان ممکن است بخواهند احساسات و خاطراتی را که در ناخودآگاه فرد ببیمار مدفون است را به عنوان بخشی از درمان کشف کنند و نحوه ارتباط آنها با شرایط فعلی زندگی را مشخص کنند. اعتقاد بر این است که شعر برای این فرآیند مفید است.

موارد استفاده از شعر

• شعر به عنوان وسیله ای برای بیان احساسات استفاده می شود که بیان آن به شکل دیگری ممکن است دشوار باشد.
• ارتقاء خود اندیشی و اکتشاف، افزایش خودآگاهی و کمک به افراد برای درک دنیای خود.
• با باز کردن راه های جدید درک واقعیت، به افراد کمک می کند تا وضعیت خود را تعریف کنند.
• با کمک به افراد در درک بسیاری از تجربیات خود توسط دیگران، تجربیات عاطفی را بهبود بخشیده و انسجام گروهی را بهبود می بخشد.
• به متخصصین درمانی کمک می کند تا با بینشی عمیق تر به معالجه افراد بپردازند.

خصوصیات یک شعر خوب برای شعر درمانی

به طور کلی، پزشکان شعرهایی را که معتقدند ارزش درمانی دارند انتخاب می کنند، اما بیشتر آنها از دستورالعمل های عمومی پیروی می کنند. توصیه می شود اشعار منتخب مختصر باشند، به احساسات جهانی یا تجربیات بپردازند، به نوعی امید ارائه دهند و دارای زبانی ساده باشند.

نمونه های شعرهای درمانی

برخی از شعرهایی که معمولاً در درمان استفاده می شود عبارتند از:

• “راهی که در نظر گرفته نشده است” توسط رابرت فراست
• “سفر” توسط مری الیور
• “گفتگو با غم و اندوه” توسط دنیس لورتوف
• “The Armful” نوشته رابرت فراست
• “من به عنوان یک ابر به تنهایی سرگردان شدم” از ویلیام وردزورث

اگرچه انتخاب اشعار معمولاً توسط درمانگر انجام می شود، ولی بهتر است از افراد تحت درمان خواسته  شود که شعر یا ادبیات دیگری را انتخاب کنند، زیرا این امر می تواند بینش ارزشمندی را در مورد احساسات و عواطف آنها به وجود آورد.

Poetry Therapy