دیستروفی قرنیه

 گروهی از اختلالات نادر ارثی است با رسوبات دو طرفه ی غیرطبیعی در قرنیه است. دیستروفی قرنیه می‌تواند ناشی از تجمع مواد زائد در قرنیه، از جمله چربی و کلسترول کریستال باشد.

علائم

• ارثی است
• تأثیر یکسان بر چشم راست و چپ دارد
• ناشی از عوامل خارجی مانند آسیب یا رژیم غذایی نیست
• غالباً پیشرفت تدریجی دارد
• معمولاً در یکی از پنج لایه ی قرنیه شروع شده و بعد از آن ممکن است به لایه ‌های مجاور گسترش یابد.
• غالباً بر سایر نقاط بدن اثر نمی‌گذارند

درمان

گزینه های درمان دیستروفی قرنیه بستگی به نوع دیستروفی و شدت علائمش دارد. اگر هیچ نشانه ای از خود نشان نداده، پزشک ممکن است علائم پیشرفت را دنبال کند؛ در برخی موارد، پزشک ممکن است قطره چشم، پماد یا درمان لیزر را توصیه کند. برخی از افراد مبتلا به دیستروفی قرنیه، فرسایش قرنیه را تکرار می کنند که ممکن است با آنتی بیوتیک ها، قطره های روان کننده، پماد و یا لنزهای تماسی بافت محافظت شده از قرنیه درمان شوند. اگر فرسایش ادامه یابد، پزشک ممکن است گزینه های درمانی دیگر مانند استفاده از لیزر درمانی یا برداشتن قرنیه را توصیه کند.

ممکن است در موارد شدیدتر، پیوند قرنیه (کراتوپلاستی) ضروری باشد. در طی کراتوپلاستی، بافت قرنیه آسیب دیده یا ناسالم برداشته شده و با بافت قرنیه ی دندانی واضح جایگزین می شود. برای برخی از انواع دیستروفی های قرنیه، پیوند قرنیه نیز ممکن است ضروری باشد. پیوند قرنیه می تواند در بیماران مبتلا به فقدان بینایی بسیار موفق باشد.

قوز قرنیه (Keratoconus)

قرنیه طبیعی منظم و کروی شکل است امّا زمانی که چشم مبتلا به قوز باشد، با بیرون زدگی قرنیه، نازک شدن آن و ایجاد شکل مخروطی، به تدریج شکل قرنیه تغییر پیدا می کند. به علّت تغییر شکل ایجاد شده، این وضعیت قوز قرنیه خوانده می شود. تغییر شکل قرنیه که به دلیل قوز منجر به انحراف دید پیشرونده ای می شود که معمولاً با افزایش میوپی (نزدیک بینی) و آستیگماتیسم نامنظم همراه است. کراتوکونوس غالبا نوجوانان و افراد در سالهای ابتدای جوانی را مبتلا می سازد. با این حال مواردی از ابتلای افراد ۵۰-۴۰ ساله نیز گزارش شده است. افراد هر نژاد، در هر دو جنس، و ساکن هر نقطه از جهان و در هر طبقه اجتماعی می توانند مبتلا به کراتوکونوس شوند.

علائم

تشخیص کراتوکونوس (قوز قرنیه) ممکن است به دلیل بروز و پیشرفت آهسته آن مشکل باشد. این بیماری ممکن است با نزدیک بینی و آستیگماتیسم همراه باشد در نتیجه ممکن است موجب عدم وضوح و تاری دید شود. بیمار همچنین ممکن است دچار هاله بینی و حساسیت به نور باشد. نسخه ی بیماران معمولاً در هر بار مراجعه به چشم پزشک تغییر می‌کند و پس از مدتی ثابت باقی می‌ ماند.

می توانید جهت مطالعه بیشتر درباره این مضوع، مقالات زیر را مطالعه نمایید.

• معاینات چشم پزشکی
• مروری بر آناتومی چشم
• توضیحاتی پیرامون داروهای چشمی رایج

درمان

• استفاده از لنز
• جراحی
• پیوند قرنیه

پیوند قرنیه

به معنای تعویض یا ترمیم قرنیه است که می‌تواند شامل تمام ضخامت قرنیه یا کراتوپلاستی نفوذی و یا بخشی از ضخامت قرنیه یا کراتوپلاستی لایه ای باشد. استفاده از پیوند قرنیه در زمانی که احتمال انتقال بیماری از فرد دهنده به فرد گیرنده، اختلال در بافت اندوتلیوم و دستکاری قبلی قرنیه توسط لیزیک وجود دارد توصیه نمی شود.

مداخلات پرستاری

• خارج کردن بخیه ها ۱۲-۸ ماه پس از جراحی
• استفاده از داروهای گشاد کننده مردمک به مدت دو هفته
• استفاده از داروهای ضد التهاب موضعی به مدت ۱۲ ماه پس از عمل
• آموزش به بیمار در رابطه با علائم پس زدن پیوند مانند تاری دید، آبریزش و قرمزی چشم
• بررسی محل پیوند
• بررسی میزان بینایی
• بررسی‌ توان بیمار در رعایت پیگیری درمان و مراجعه ی مکرر جهت قطع تدریجی کورتیکواستروئیدها

برای مشاهده متن کامل به نرم افزار آموزش جامع پرستاری مرهم مراجعه نمایید.