ارزیابی های بهداشت محیط

روشهای مختلفی برای ارزیابی خطرات بهداشت محیط در یک جامعه وجود دارد. به عنوان مثال خطرات را می توان از طریق بررسی هوا، آب، خاک یا غذا ارزیابی کرد. همچنین ممکن است پرستاران محیط را به مکان های عملکردی مانند خانه، مدرسه، محل کار و اجتماع تقسیم کنند.

افراد در هر یک از این مکان ها در معرض قرارگرفتن با محیط زیست منحصر به فردی هستند. هرچند گاهی ممکن‌ است که همپوشانی میان خطرات نیز در تمام اماکن دیده شود. به عنوان مثال اتیلن اکسید گازی سمی است که در تجهیزات ضدعفونی کننده در بیمارستان ها استفاده و معمولاً فقط در محل کار یافت می شود. با این حال ممکن است سموم دفع آفات در هر یک از چهار منطقه وجود داشته باشد. پرستار در هنگام ارزیابی محیط باید مطمئن شود که چه خطراتی در معرض هوا، آب، خاک و یا مواد غذایی است. هرچند برخی اوقات غیر ممکن‌است که ارزیابی واقعی در مورد خطرات سلامتی بر اساس اطلاعات ارائه‌شده توسط سازنده انجام شود.

یکی از اصول بهداشت محیط اصل «حق دانستن» است که نیاز به دسترسی به تمام اطلاعات لازم برای تصمیم گیری آگاهانه و محافظت از سلامتی ما را توصیه می کند. پرستاران هم به صورت جداگانه و هم از طریق سازمان های حرفه ای خود می توانند از طریق «حق دانستن»، برچسب گذاری و سایر اقدامات قانونی و نظارتی از افزایش دسترسی به اطلاعات حمایت کنند.

جهت مطالعه بیشتر پیرامون این موضوع، به مقاله بهداشت جامعه و ارتقاء سلامت زیر مراجعه نمایید.

اعمال فرآیند پرستاری برای بهداشت محیط

اگر مشکوک هستید که مشکل بهداشتی بیمار تحت تأثیر عوامل محیطی است ، روند پرستاری را دنبال کنید و در هر مرحله از مراحل ، جنبه های زیست محیطی این مشکل را یادداشت کنید:

۱.ارزیابی.: از مهارت های مشاهده ای خود (مثلاً نظرسنجی های شیشه جلو اتومبیل) استفاده کنید. مصاحبه با اعضای جامعه؛ از بیماران شخصی خود بپرسید و از خانواده های بیماران خود سؤال کنید. داده های مبتنی بر اینترنت را در مورد مواجهه موجود  مانند داده های کنترل آلودگی هوا و آب، آزمایش آب آشامیدنی و خاک آلوده مرور کنید. در تشخیص بیماری و عوامل محیطی را بیان کنید.

۲. برنامه ریزی: به سیاست ها و قوانین جامعه به عنوان روشهایی برای تسهیل نیازهای مراقبت از بیمار نگاه کنید. پرسنل بهداشت محیط را در برنامه ریزی بگنجانند.

۳. مداخله.: اقدامات پزشکی، پرستاری و بهداشت عمومی را برای تأمین نیازهای بیمار فراهم کنید. اطمینان حاصل کنید که فرد یا خانواده آسیب‌دیده برای مراقبت های بالینی مناسب ارجاع شده است.

۴. ارزیابی.: معیارهایی را بررسی کنید که شامل پاسخ های فوری و طولانی مدت بیمار و همچنین تکرار مجدد مشکل برای بیمار است.

۵. سابقه مواجهه فردی با محیط زیست

۶. مهم است که هنگام کار با افراد خطرات بهداشت محیط به عنوان بخشی از تاریخچه بیمار بررسی شود. برای ارزیابی قرار گرفتن در معرض ممکن است در همه تنظیماتی که در آنها وقت می گذرانند، سؤالات خاصی بپرسید. یک دستورالعمل واحد مفید برای کمک به متخصصان بهداشت در به خاطرسپردن مناطق مورد نگرانی هنگام گرفتن سابقه محیط زیست می تواند هنگام مصاحبه با یک بیمار فردی یا هنگام ارزیابی یک خانواده استفاده شود. یا می تواند برای استفاده با گروهی از اعضای جامعه سازگار شود.

۷. ابزارهای ارزیابی بهداشت محیط در سطح جامعه

۸. چندین ابزار ارزیابی قرارگرفتن در معرض خطرات زیست محیطی از جمله فرم هایی برای زنان باردار، ارزیابی های خانه و مدرسه، ارزیابی در سطح جامعه و ابزار ارزیابی برای مواجهه با بیمارستان در اختیار پرستاران قرار گیرد. سایت Evolve حاوی چندین نمونه از ابزار ارزیابی محیط زیست است.

مشاهده ی عینی اولین قدم مفید در درک خطرات احتمالی بهداشت محیط در یک جامعه است.

اگر جامعه شهری باشد، با رانندگی در محلات به راحتی می توان سن و شرایط موجودی مسکن و مشکلات احتمالی سطل زباله (و مشکلات آفت مرتبط) را تعیین کرد. به مجاورت با کارخانه ها، محل های تخلیه، مسیرهای اصلی حمل و نقل و سایر منابع آلودگی نیز توجه کنید. در جوامع روستایی، به وجود آفت کش ها و علف کش ها و سایر موارد توجه داشته باشید. روستا از نظر مجاری آب های آلوده یا از منظر کشاورزی صنعتی بررسی شود.

شناسایی همکاران محیط زیستی در جوامع برای ما به همان اندازه ی مشاهدات شخصی مهم است. مراکزی که مردم را به طبیعت متصل می کند (پارک ها ، فضای سبز و سواحل) دارایی بزرگی برای جوامع هستند. فضاهای سبز ساخته شده توسط بشر مانند باغ ها جهت اجتماعات، خیابان ها، مسیرهای دوچرخه سواری و آب نماها و دریاچه های مصنوعی می توانند به سلامت و احساس رفاه جامعه کمک کنند.

برای مشاهده متن کامل به نرم افزار آموزش جامع پرستاری مرهم مراجعه نمایید.