آزمایشات عصبی در تشخیص دیسک کمر عنوان مقاله ی ما می باشد. شما در این مقاله با روش تشخیص و داروهای مورد استفاده آشنا می شوید.

این مقاله در ادامه ی مقالات، تشخیص دیسک کمر، دیسک کمر، علائم دیسک کمر، آموزش پرستاری، فرصت های آموزش پرستاری، آسیب کمر در پرستاران آمده است.

همان طور که در مقالات قبلی نیز گفته شد پزشک با استفاده از روشهای مختلفی فتق دیسک کمر را تشخیص می دهد. به عبارتی پزشک بعد از معاینات بالینی از این آزمایش ها برای تشخیص نهایی استفاده می کند.

آزمایشات لازم جهت تشخیص فتق دیسک

مطالعات الکترومیوگرام و هدایت عصب

چگونگی حرکت تکانه های الکتریکی در امتداد بافت عصبی را اندازه گیری می کند. این روش می تواند به مشخص کردن محل آسیب عصبی کمک کند.

همچنین مطالعه هدایت عصب

ضربان های عصبی الکتریکی و عملکرد عضلات و اعصاب را از طریق الکترودهای قرار داده شده بر روی پوست شما اندازه گیری می کند. این مطالعه هنگامی که جریان کوچکی از عصب عبور می کند، ضربان های الکتریکی موجود در سیگنال های عصبی شما را اندازه گیری می کند.

الکترومیوگرافی (EMG)

در طول EMG، پزشک شما الکترود سوزنی را از طریق پوست شما به عضلات مختلف وارد می کند. این تست فعالیت الکتریکی عضلات شما را هنگام انقباض و هنگام استراحت ارزیابی می کند.

درمان

اصلاح حرکات

عمدتاً اصلاح فعالیت ها برای جلوگیری از حرکتی که باعث درد و مصرف داروهای ضد درد می شود. علائم را در بیشتر افراد طی چند روز یا چند هفته تسکین می دهد.

داروها

اگر درد شما خفیف تا متوسط ​​است، پزشک شما ممکن است داروهای بدون نسخه ضد درد مانند استامینوفن (تیلنول) ایبوپروفن ، یا ناپروکسن سدیم را توصیه کند.

تزریق کورتیزون. اگر درد شما با داروهای خوراکی بهبود نیافته باشد، پزشک ممکن است یک داروی کورتون را توصیه کند که می تواند به ناحیه اطراف اعصاب نخاعی تزریق شود. تصویربرداری ستون فقرات می تواند به راهنمایی سوزن کمک کند.

نرم کننده های عضلانی اگر شما اسپاسم عضلانی دارید کمک بزرگی می کنند.

اگر داروهای دیگر درد شما را تسکین نمی دهند، پزشک ممکن است مصرف کوتاه مدت داروهای مخدر، مانند کدئین یا ترکیب اکسی کدون-استامینوفن را در نظر بگیرد. آرام بخشی، تهوع، سردرگمی و یبوست عوارض جانبی این داروها است.

Herniated disk