مقدمه ای بر روش های ارزیابی بیمار

ارزیابی اولین مرحله از روند پرستاری بوده و شامل جمع آوری، سازماندهی و تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به سلامت بیمار است. این فرآیند در پرستاری روانپزشکی-بهداشت روان اغلب به عنوان ارزیابی‌ روانشناختی-اجتماعی شناخته می شود که شامل معاینه ی وضعیت روانی است. هدف از ارزیابی روانی اجتماعی ایجاد تصویری از وضعیت عاطفی، توانایی ذهنی و عملکرد رفتاری بیمار است. این ارزیابی به عنوان پایه ای جهت تدوین برنامه مراقبت برای تأمین نیازهای بیمار در نظر گرفته می شود. همچنین ارزیابی مبنایی بالینی است که برای ارزیابی اثر بخشی درمان و مداخلات یا اندازه گیری پیشرفت بیمار استفاده می شود. جهت ارزیابی صحیح بیمار، باید از روش های ارتباطی مناسب از قبیل مصاحبه و آزمون های روانشناسی موجود استفاده کرد.

عوامل مؤثر بر ارزیابی

مشارکت / بازخورد بیمار

ارزیابی روانشناختی کامل نیاز به مشارکت فعال بیمار دارد. اگر بیمار قادر به مشارکت نباشد یا تمایلی به آن نداشته باشد، برخی از زمینه های ارزیابی، ناقص یا مبهم خواهد بود.

وضعیت سلامتی بیمار

وضعیت سلامتی بیمار می تواند بر ارزیابی روانی-اجتماعی تأثیر بگذارد. اگر بیمار مضطرب، خسته یا دارای درد باشد ممکن است پرستار در مشارکت کامل بیمار در ارزیابی دچار مشکل شود. همچنین ممکن است اطلاعاتی که پرستار به دست می آورد منعکس کننده درد یا اضطراب بیمار باشد و ارزیابی دقیقی از وضعیت او حاصل نشود. پرستار قبل از ادامه ارزیابی کامل باید این شرایط را تشخیص داده و با آن کنار بیاید. همچنین قبل از ادامه ی ارزیابی‌ ممکن است بیمار نیاز به استراحت و دریافت دارو برای تسکین درد یا آرامش باشد.

تجربیات قبلی بیمار / باورهای غلط در مورد مراقبت های بهداشتی

درک بیمار از شرایط خود می تواند احساساتی را به وجود آورد که در به دست آوردن یک ارزیابی‌ دقیق روانی اجتماعی تداخل ایجاد کند. اگر بیمار تمایلی به مراجعه جهت درمان ندارد یا قبلاً با سیستم بهداشتی درمانی تجربه نامطلوبی داشته، ممکن است در پاسخ مستقیم به سؤالات همکاری کافی ارائه ندهد. بیمار ممکن است علائم یا مشکلات را به حداقل یا حداکثر برساند و یا از ارائه ی اطلاعات در برخی موارد خودداری کند. پرستار باید قبل از ادامه ی ارزیابی‌، احساسات بیمار را درک کند و یک رابطه کاری قابل اعتماد ایجاد نماید.

توانایی درک بیمار

پرستار باید مقدار توانایی بیمار را در شنیدن، خواندن و درک زبان استفاده شده در ارزیابی‌، متوجه شود. اگر زبان اصلی بیمار با پرستار متفاوت باشد ممکن است بیمار آنچه را که پرستار از او می خواهد با سوء تعبیر متوجه شود که نهایتا منجر به ارائه اطلاعات نادرست شود، یا یک بیمار با اختلال شنوایی نیز ممکن است در درک آنچه پرستار می پرسد ناتوان باشد.

نگرش و رویکرد پرستار

نگرش و رویکرد پرستار می تواند بر ارزیابی‌ روانشناختی تأثیر بگذارد. اگر بیمار متوجه شود که سؤالات پرستار کوتاه است یا برای انجام ارزیابی‌ احساس عجله یا فشار می کند، ممکن است فقط اطلاعات سطحی را ارائه دهد و یا بحث در مورد برخی از زمینه ها را به کلی حذف کند. اگر بیمار متوجه شود پرستار قضاوت کننده است ممکن است از ارائه اطلاعات حساس خودداری کند.

برای مشاهده متن کامل به نرم افزار آموزش جامع پرستاری مرهم مراجعه نمایید.